در دنیای امروز، بسیاری از مردم همچنان چشمانتظارند که تصمیمات دولتها، مسئولان یا نهادهای حکومتی مسیر زندگیشان را روشن کنند. ولی واقعیت این است که هیچ دولتی، حتی با بهترین نیتها، نمیتواند تضمینکننده آینده فردی یا اجتماعی باشد. در جوامع مختلف، شاید تصور کنیم که تغییرات اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی از جانب دولتها قابل حل است، اما حقیقت این است که مسیر پیشرفت واقعی تنها از درون خود مردم میآید، نه از دستهای دولتمردان.
تاریخ گواهی داده است که دولتها در بسیاری از مواقع، بیش از آنکه منافع عمومی را در نظر بگیرند، درگیر مسائل داخلی، منافع سیاسی و چالشهای بینالمللی بودهاند. در این بین، مردم و جوامع هستند که در نهایت باید مسئولیت سرنوشت خود را به دوش کشیده و بر اساس اراده و تلاش خود، مسیر آیندهشان را رقم بزنند.
این به معنای نفی اهمیت سیاستهای دولتی نیست، بلکه به این معناست که نباید همه امیدها و آرزوهای خود را تنها به تصمیمات دولتی وابسته کنیم. یک فرد، یک گروه یا یک جامعه وقتی از خود شروع کند، میتواند با اقدامات فردی، جمعی و خرد جمعی، تغییرات بزرگ را به وجود آورد. نگاهی به تاریخ جوامع پیشرفته یا حتی کشورهای در حال توسعه نشان میدهد که همیشه دولتها فقط بخشی از معادله بودهاند و مردم به واسطه خودباوری و تلاشهای جمعی، توانستهاند مشکلات خود را حل کنند و به موفقیت برسند.
دولتها میتوانند قوانین را وضع کنند، سیاستهای کلان را تنظیم کنند و در برخی موارد کمکهایی ارائه دهند، اما در نهایت این مردم هستند که با توانمندیهای فردی و گروهی خود میتوانند در شرایط مختلف تأثیرگذار باشند. دولتها ممکن است در برخی مقاطع زمانی موفق شوند یا حتی شکست بخورند، اما مردم همیشه باید راه خود را پیدا کنند. سرنوشت واقعی در دست مردم است، نه در دست دولتمردان.
در این راستا، اهمیت آموزش، آگاهی و خودآگاهی بیشتر از همیشه احساس میشود. زمانی که افراد در زمینههای مختلف علمی، اقتصادی و اجتماعی توانمند شوند و به فرهنگ خودکفایی و تلاش فردی اهمیت بدهند، میتوانند به توانمندیهای داخلی خود تکیه کرده و در برابر بحرانها و مشکلات ایستادگی کنند.
این نکته نیز بسیار مهم است که ما باید درک کنیم که نمیتوانیم تنها منتظر دولتها باشیم تا شرایط بهتر شود. برای مثال، در بحرانهای اقتصادی، اجتماعی یا حتی بحرانهای بهداشتی، دولتها ممکن است اقداماتی انجام دهند، اما در نهایت این مردم هستند که با تصمیمات خود میتوانند از بحران عبور کنند و به آیندهای روشنتر دست یابند.
در دنیای امروز که تغییرات بسیار سریع رخ میدهند و هر روز با چالشهای جدیدی روبهرو میشویم، وقت آن است که از وابستگی به دولتها فاصله بگیریم و خودمان مسئولیت تغییرات را بر دوش بگیریم. ما به عنوان افراد باید بیاموزیم که پیشرفت تنها از خودمان آغاز میشود و دولتها هرچند نقش مهمی ایفا میکنند، اما نمیتوانند مسیر زندگی ما را به تنهایی تعیین کنند.
در پایان، باید بپذیریم که تنها از طریق تلاشهای فردی، همبستگی اجتماعی و نگاه به آینده میتوان به تغییرات اساسی دست یافت. سرنوشت ما در دستان خودمان است؛ نباید اجازه دهیم که تصمیمات دیگران، حتی اگر در جایگاه دولتمردی قرار دارند، مسیر زندگی ما را رقم بزنند.
نظر خود را ارسال کنید