به گزارش روزنامه اتحاد ملت، به نقل از عصر ایران؛ مازیار آقازاده – مقامات آمریکای ترامپ، از سویی تلاش دارند از همه جهات و شرایط اقتصادی، وضعیت ایران را با تحریم‌های به گفته خودشان”سفت و سخت” بدتر کنند و از سوی دیگر مدعی هستند آنها در طرف مردم ایران هستند و این تحریم‌ها مانعی برای ورود موادغذایی و دارویی و کشاورزی به ایران نیست.

طی روزهای گذشته و با به راه اقتادن کمپین‌هایی  از سوی برخی فعالان مدنی و چهره‌های شناخته شده ایرانی علیه تحریم‌های آمریکا، مقامات آمریکا در موضع دفاعی قرار گرفته و مدام تکرار می‌کنند که تحریم‌های آنها بر ضد ایران، علیه مردم این کشور نیست و منابع درآمدی دولت جمهوری اسلامی ایران را هدف گرفته است و آمریکا واردات دارو و غذا به ایران را از تحریم‌ها معاف کرده است.

اما این ادعای آمریکا حتی از سوی نزدیک‌ترین متحدان اروپایی آنها نیز به دیده شک و تردید نگاه می‌شود و برخی رسانه‌های اروپایی – و حتی آمریکایی- طی روزها و هفته‌های گذشته با انتشار گزارش‌هایی درباره تاثیرات منفی تحریم‌ها از احتمال مرگ و میرهای ناشی از کمبود دارو در ایران تحت تحریم ابراز نگرانی کرده‌اند و حتی دولت سوییس تلاش‌هایی را آغاز کرده که تضمین یابد ورود این اقلام به ایران با وجود تحریم‌های آمریکا با مانعی مواجه نمی‌شود.

تحریم‌های آمریکا مبادلات بانکی ایران با جهان خارج را هدف قرار داده و طبیعی است که در چنین شرایطی بانک‌های بین‌المللی ریسک و خطر مبادله و معامله با ایران را به جان نمی‌خرند؛ حتی اگر پول مبادله شده برای کالایی معاف از تحریم باشد و همین مساله کندی و سختی تبادلات مالی باعث می‌شود در ورود اقلام دارویی و پزشکی- گاه ضروری و وارداتی- به ایران تاخیرهایی بیفتد و این مساله ممکن است جان عده‌ای را در ایران تهدید کند.

به نظر می‌رسد ایران و آمریکای ترامپ، وارد یک دوئل فرسایشی شده‌اند که اقتصاد ایران و آبرو و مشروعیت آمریکا در دوسوی این معادله به موازات هم، با شدت یافتن تحریم‌ها و ادامه آن، فرسایش بیشتری خواهد یافت.

توجیه مشروعیت تحریم‌های یکجانبه و غیرقانونی آمریکا علیه ایران برای دولتمردان کابینه ترامپ روز به روز سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود و این در حالی است که آنها تلاش دارند زندگی و زمانه را در ایران روز به روز سخت‌تر و بدتر کنند.

در دور پیشین تحریم های آمریکا علیه ایران، دولت اوباما کمتر مشکل مشروعیت بین المللی داشت، چون هم موضوع مشخصی برای اختلاف – محدود کردن برنامه هسته ای ایران – در میان بود، هم اوباما کوشیده بود پیش از تحریم ها نقشه راهی به منظور رسیدن به یک تفاهم دوجانبه آبرومندانه با ایران ترسیم کند  و هم اینکه ایالات متحده آمریکا همراهی شورای امنیت ملل متحد و اتحادیه اروپا را داشت؛ در حالی که در فقره اخیر، نه به طور مشخص معلوم است آمریکای ترامپ از ایران چه می خواهد – لیست بلندبالایی از خواست های پراکنده از موضوعات موشکی و منطقه ای گرفته تا سیاست های داخلی حکومت ایران- و نه راه میانه ای برای تفاهم ترسیم کرده و نه اینکه همراهی جامعه جهانی را در کنار خود دارد.

آمریکای ترامپ، با تحریم‌های غیرموجه و یکجانبه خود علیه ایران که هیچ کشوری در دنیا آن را تایید نکرده – به جز دولت راستگرای نتانیاهو، دولت محمد بن سلمان در عربستان سعودی و دولت‌های بحرین و امارات متحده عربی-  تا اینجای کار، نبرد “اخلاق و سیاست” را باخته است و تنها نقطه اتکای تحریم‌های کنونی آنها علیه ایران، ترس شرکت‌ها و موسسات خارجی از جریمه شدن به دلیل مبادلات احتمالی با ایران است.

وانگهی مقامات آمریکا در تناقضی گرفتار آمده‌اند که به نظر می‌رسد با سخت‌تر شدن تحریم‌ها شدت گزنده بیشتری برای آنها خواهد یافت، و این تناقض در واقع پوشاندن و استتار هدف اصلی آنها از تحریم‌های سفت و سخت علیه ایران و تناقض بین سیاست اعلامی و اعمالی آنهاست.

آنها مدعی‌اند علیه مردم ایران نیستند اما کیست که نداند،هدف اصلی این تحریم‌ها سخت‌تر کردن زندگی مردم ایران است تا صدای آنها دربیاید و اختلافات داخلی در میان هیات حاکمه بالا بگیرد و این سوال مطرح شود که : آیا می‌ارزد با وجود این قفل شدن‌ها و سختی‌ها همچنان مقاومت کنیم؟!

به گمان نگارنده، هدف اصلی آمریکا اتفاقا سخت‌تر کردن زندگی مردم ایران است تا در نهایت صبر آنها به سر بیاید و آشوب‌ها و درگیری‌های داخلی شروع شود؛ برای رسیدن به چنین وضعیتی باید شرایط اقتصادی مردم ایران روز به روز بد و بدتر شود و آنها در تامین مایحتاج روزانه خودشان هم بمانند؛ – اشارات گاه و بیگاه مقامات آمریکا درباره انتخاب بین معیشت سخت و ادامه سیاست‌های کنونی جمهوری اسلامی موید این موضوع است-  وگرنه دولت ترامپ احتمالا بداند که جمهوری اسلامی ایران در کوتاه مدت و میان مدت – دستکم تا 2-3 سال آینده – حتی به قیمت پذیرفتن صدمات قابل توجه اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، مادامی که در تامین مایحتاج روزانه مردم ایران موفق باشد، تسلیم خواست‌های واشنگتن – خواسته 12 گانه مایک پمپئو- نخواهد شد.

نبرد اصلی بین جمهوری اسلامی ایران و آمریکای ترامپ اتفاقا بر سر مردم ایران است؛ به این نحو که آمریکای ترامپ می‌کوشد با سخت‌تر کردن زندگی مردم ایران از سویی و تشدید جنگ روانی و رسانه‌ای برای بزرگ‌تر کردن ضرب روانی تحریم‌ها از سوی دیگر، صدای آنها را درآورده و علیه حکومت بشوراند، و در نقطه مقابل جمهوری اسلامی با نهایت توان در تلاش است مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها را برای مردم به حداقل ممکن برساند.- این خواسته حکومت ایران است اما اینکه تا چه میزان در اجرای این خواسته موفق بوده و خواهد بود امر دیگری است.-

نکته دیگر اینکه آمریکای ترامپ با اعمال تحریم‌های یکجانبه و فاقد مشروعیت بین‌المللی، وجهه خود را در میان افکار عمومی جهان و به ویژه در ایران روز به روز بدتر و بدتر خواهد کرد.

این شاید بزرگ‌ترین ضربه تحریم‌های آمریکا به منافع راهبردی و درازمدت این کشور در منطقه و ایران باشد. ایران مهم‌ترین کشور منطقه آسیای جنوب‌غربی است و افکار عمومی ملت ایران از این نظر مهم است که برقراری هرگونه نظم منطقه‌ای بدون تایید و نظر مثبت مردم ایران آینده‌ای نخواهد داشت و از این منظر تحریم‌های بدون توجیه و زورگویانه آمریکا روز به روز نظر جمع بیشتری از ایرانیان را علیه آمریکا بسیج خواهد کرد و یارگیری مخالفان آمریکا در ایران را راحت‌تر خواهد کرد و برنده استراتژیک این وضعیت اتفاقا کسانی خواهند بود که در پی دمیدن به تنور آمریکاستیزی هستند.