روزنامه اتحاد ملت

دوستانی که حافظه تاریخی و جغرافیایی شان مثل گوگل مپ به روز و دقیق است به خاطر دارند که اواخر دولت دهم مدیران بانک ها برای خدمت رسانی بیشتر، به نیت ثواب برای خودشان مجوز صرافی صادر می کردند تا بعد از پایان دولت در کنار عضویت در هیآت مدیره شرکت ها و کارخانجات مختلف، همکاری به عنوان مشاور با مدیران، اجاره معدن و هتل و … یک آب باریکه ای هم از صرافی، باغ شان را آباد کند تا محتاج خلق نباشند!

البته ای کاش کار به همین صدور مجوز صرافی ختم می شد. یک عده از مدیران که بسیار خانواده دوست هستند لابلا برای اینکه فرزندان شان با افراد ناباب دم خور نشوند، برایشان مدرسه غیر انتفاعی تاسیس کردند، حتی مشاهده شده برخی برای اینکه نوه ها و فرزندان شان در پارک های بازی در صف تاب و سرسره معطل نشوند، پارک شخصی و غیر انتفاعی احداث کردند! خلاصه یک عده کشتی خریدند و جمعی هم …  بگذریم…

علی ای حال این همۀ داستان نیست و ژن خوب و انتخاب درست و دقیق پدرزن تنها راز و رمز موفقیت نیستند و در این رویکرد نباید از بند ناف و اثرات دفن استاندارد آن در ایجاد موفقیت های اجتماعی و اقتصادی غافل شد.

اگر خاطرتان باشد در یکی از قسمت‌های سریال قصه های مجید یکی از همسایه‌ها و مجید به دنبال یک خانه درست و حسابی در بخش اعیان‌نشین شهر می گردند تا بندناف نوزاد تازه متولد شده را آنجا بیندازد تا شاید در آینده او صاحب یکی از همان خانه‌ها شود و با آدم‌های اسم و رسم‌دار شهر همراه شوند!

از شما پنهان نیست این داستان همین الان هم در برخی دانشگاه ها عینیت دارد و عکس‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی پخش شده از یکی از دانشگاه‌های مهم کشور، در حالی‌که در این دانشگاه گیره‌های سفیدی که‌بند ناف نوزاد به آن وصل است، در حیاط و فضای سبز آن رها شده است. در این زمینه گزینه انتخابی خانواده‌ها عمدتاً هم دانشگاه شریف است که به گفته دانشجویان و نگهبانان این دانشگاه روزی نیست که در این دانشگاه به‌ویژه در ضلع شمالی آن با بندناف‌های رها شده روبه‌رو نشوند. بماند که از آمار بند ناف های چال شده در محوطه فضای سبز دانشگاه به ویژه در ایام اغتشاشات اخیر و سرگرم بودن نگهبانان خبری در دست نیست.

یادش به خیر سابق بر این که حوزه درمان این قدر تخصصی نشده بود و مردم به مرگ عادی فوت می کردند، قنبر قوز نامی در ولایت ما به همراه همشیره و دخترش در درمان آلام همولایتی ها پیشگام بودند و به جز اعمال جراحی سنگین و قطع دست و پا و … تقریباً در درمان سایر بیماری ها و امراض دستی بر آتش داشتند. قنبر خدا بیامرز خودش دلاک بود و علاوه بر مشت و مال، حجامت، سر تراشیدن، کشیدن دندان، جا انداختن دست و پا و … در طب سنتی هم نیز تبحر داشت و هر از گاهی هم با ارائه پروسیجر های من درآوردی، مرزهای علم پزشکی را جابجا می کرد.

اما همشیره و دخترش قابله بودند و تا همین بیست سی سال قبل به صورت سنتی پای نوزادان را به این کره خاکی باز می کردند و در خصوص چال کردن بند ناف حساس بودند و تا جایی که خلق الله به خاطر دارند، آنها بند ناف ها را در مسجد و اطراف آن چال می کرند.

البته دختر قنبر قوز در خاطراتش به این نکته اشاره می کند که برخی خانواده ها اصرار داشتند خودشان بند ناف را چال کنند و اگر می بینید خاوری در بانکداری به موفقیت های بزرگی دست یافته احتمالاً والده ایشان بند ناف پسرش را جلوی در بانک مرکزی چال کرده است یا احتمال دارد بند ناف کی روش که از در بیرونش می کنند، از پنجره وارد می شود و با هر باخت دوباره حلوا حلوایش می کنند، جلوی سفارت ایران در کشور پرتغال چال شده باشد! در مورد بند ناف سایرین خودتان گمانه زنی کنید. بیل که به کمرتان نخورده است!